چکیده
«تأویلگرایی» و «تفسیر به رأی» نسبت به آموزههای اسلامی، از کژاندیشیهایی است که دامنگیر برخی از فرقهها و جریانهای انحرافی شده است.
«قیامت» در قرآن کریم و آموزههای مسلمانان، مفهوم روشنی دارد. از اینرو، در این زمینه شک و شبههای برای قریب به اتفاق آنان وجود ندارد.
در دو سده اخیر، با پیدایش دو جریان بابیت و بهائیت، ادعاهای نادرستی مطرح گردیده که تأویل آموزه «قیامت موعود» مسلمانان از رستاخیز و جهان پس از مرگ؛ به معنای «قیام قائم» و نسخ شریعت گذشته و ظهور دین جدید؛ یکی از آنهاست.
نوشتار حاضر با روش پژوهش توصیفی – تحلیلی از طریق جمعآوری اطلاعات کتابخانهای به طرح این دیدگاه پرداخته و سپس آن را مورد تحلیل و نقد قرار داده است. نتایج حاکی از آن است که نه تنها هیچ دلیل عقلی و نقلی بر تأویل قیامت به قیامت قائم نیست، بلکه با مدعیّات این فرقهها در تناقض است.