@article { author = {ربانی گلپایگانی, علی}, title = {نقش غایی امام در نظام آفرینش}, journal = {Entizar-e-Moud}, volume = {9}, number = {31}, pages = {9-24}, year = {2010}, publisher = {}, issn = {2476-3942}, eissn = {}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {نقش غایی امام در نظام آفرینش}, abstract_fa = {امام، انسان کاملی است که صفات کمال خداوند در عالی‌ترین درجة ممکن در او تجلی و تبلور یافته است. او خلیفه و حجت خداوند در زمین و در میان انسان‌ها است. غایت ـ در کارهای اختیاری ـ مرتبه‌ای از کمال و جودی است که فعل به انگیزه آن، از فاعل صادر می‌شود و به آن، غرض و هدف نیز گفته می‌شود.از دیدگاه عقل، غایت و هدف جهان که فعل خداوند حکیم است، سر انجام به خدا منتهی می‌گردد؛ اما در مرتبه‌ای پس از آن، موجودی است که نسبت به موجودات دیگر، از کمال وجودی بالاتری برخوردار است. این موجود، انسان کامل است که در قوس صعود، از عقول مفارقه نیز فراتر می‌رود.از قرآن کریم نیز به دست می‌آید که هدف از خلقت عالم، انسان کامل بوده است. انسان کامل، امام و پیشوای بشریت در حرکت به سوی کمال مطلوب است. مقصود نهایی از آفرینش جهان، انسانی است که هر زمان از عالی ترین مرتبة معنویت و کمال وجودی ممکن برای غیر خداوند برخوردار است. چنین انسانی خلیفه خدا در زمین است.در روایات اسلامی نیز بر این مطلب تأکید شده است که امام، حجت خداوند در زمین است و اگر لحظه‌ای در زمین وجود نداشته باشد، زمین، اهلش را فرو خواهد برد. این بدان معنا است که وجود امام که مصداق عالی انسان کامل است، فلسفه و غایت خلقت زمین است و وجود معلول بدون علت غایی آن، محال است.}, keywords_fa = {امام,انسان کامل,حجت خداوند,علت غایی,فلسفه خلقت,خلیفه خدا در زمین}, url = {https://www.entizar.ir/article_73898.html}, eprint = {https://www.entizar.ir/article_73898_d5e23e7a9c30d13aaab39ba0e8162fb6.pdf} }