در عصر ائمه علیهم السلام علل و عوامل گوناگونی سبب شد که جریانهای انحرافی در جامعه اسلامی گسترش یابد. در قرن سوّم هجری مصادف با دوره امامت امام رضا علیه السلام، جریانهای انحرافی به دلایل سیاسی، فرهنگی، علمی، اجتماعی، اقتصادی، به اوج خود رسید. فرقههای واقفیه، غلات، مفوضه، مجبره، معتزله، زیدیه، متصوفه و خوارج را میتوان از جنبشها و جریانهای انحرافی جامعه اسلامی برشمرد. با بررسی و مطالعه کلیه اسناد و مدارک موجود در این زمینه، به ویژه کتابهای رجالی و روایات امام رضا علیه السلام و سیره عملی ایشان در جامعه، میتوان برخورد امام با جریانها و جنبشهای انحرافی جامعه را به گونههای ذیل خلاصه نمود:
گفتوگو و مناظره با سران جنبشها و جریانهای انحرافی، پرورش نخبگان علمی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، ارتباط امام با خواص جامعه و دفع شبهات آنان، ترویج تشیع اعتقادی، اعلام فهرست مراجع دینی مورد تأیید، انتشار فهرستی از پایه گذاران جریانهای انحرافی و بیان عمق انحراف آنها در قالب احادیثی کوتاه، مبارزه با انتشار تردیدها و تشکیکهای دشمن، استفاده از اصل تحریم، ترویج عقاید و باورهای کلامی صحیح و رد عقاید و باورهای نادرست جریانهای انحرافی، تفسیر صحیح آیات قرآن کریم، ترویج فرهنگ مهدویت، استفاده از اصل کرامت.
موارد پیشگفته، گونههای برخورد امام رضا علیه السلام با جنبشها و جریانهای انحرافی جامعه اسلامی است. در این نوشتار، به بیان جزئیات آن همراه با نمونههای عینی و عملی در جامعه رضوی پرداخته میشود.