نوشتار پیش رو، به بیان یکی از مفاهیم مهدویت به نام «انتظار از منظر اهل سنت» میپردازد. انتظار به عنوان باوری اساسی در میان اهل سنت، دارای شاخصهها و مباحث مختلفی است که با باز خوانی هر کدام از آنها، نسبت به ابعاد انتظار شفافیت و باز شناسی بیشتری پیدا میشود. مثلاً یک بار مباحث «رویکردشناختی انتظار» که به رویکرد «حدیث محوری» و «باور محوری» قابل تقسیم است؛ مطرح میگردد و از این طریق به گستره وجودی انتظار در منابع حدیثی و کتابهای علمای اهل سنت پی برده میشود؛ بار دیگر به دنبال طرح مباحث دیگری نظیر « ماهیت شناختی وکارکردشناختی انتظار» رفته و با واکاوی انتظار از این دو منظر، به تقسیمی نظیر انتظار عام و خاص و نیز انتظار مثبت و منفی رهنمون میشویم. در بحث کارکرد شناسانه انتظار که حاوی تنوعاتی نظیر انتظار مثبت و منفی است؛ اندیشمندان اهل سنت در بیانات و مکتوبات خویش به صورت فراگیر به این موضوع پرداخته و با ضوابطی دقیق، به بیان تمایزات آن دو مبادرت کردهاند. همچنین با تشریح نقش غیر سازنده انتظار منفی و با تبیین نقش تأثیر گذار انتظار مثبت؛ زمینهساز ترویج انتظار مثبت در میان اهل سنت شدهاند.