«بهائیت» از جمله فرقه‌‌های انحرافی معاصر است که علمای حوزه علمیه قم در یک سده اخیر، نقش محوری در مبارزه با آن داشته‌‌اند و با تبیین صحیح آموزه‌‌های دینی تا حدود زیادی از نشر و گسترش آن در جامعه مسلمین جلوگیریی کرده‌‌اند. این جستار به بررسی نقش علمای قم در مبارزه با فرقه انحرافی بهائیت دردوره معاصر پرداخته و با روش توصیفی-تحلیلی و گردآوری مطالب به شیوه کتابخانه‌‌ای تهیه شده است.
براساس یافته‌‌های پژوهش، مبارزه علمای قم با بهائیت در ابعاد مختلف با روش غیر مستقیم و یا مستقیم توانسته است مواضع بهائیان را به خطر انداخته و مانع پیشروی‌‌های گمراه کننده این فرقه در جامعه گردد. بررسی سیر تحولات نشانگر آن است که مواجهه علما در مبارزه یکنواخت نبوده و در سه دوره «احیا»، «تثبیت» و «رشد» حوزه با تطور همراه بوده است. مبارزه در مرحله احیا، با استفاده از ابزار فقه و تکیه بر مباحث اعتقادی است و در دوره تثبیت، به مواجهه مستقیم تغییر یافت و به صورت مبارزه فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی مطرح شد. در مرحله رشد و توسعه با تکیه بر مفاهیم سیاسی مذهبی شیعه، مبارزه با بهائیت به لایه‌‌های عمیق‌‌تر کشانده شد و از لحاظ کمی و نیز از لحاظ کیفی تغییر یافت و به تخصصی شدن روش مقابله انجامید.
)