از جمله مطالعات معتنابه در فهم عمیقتر از تأثیر و تأثّرهای متون بر یکدیگر؛ «تحلیل ارتباطهای پیدا و پنهان» آن‌هاست. این امر در زمینة مطالعات دینی، زمینهساز افزایش افق اندیشهای مخاطب در غنابخشی به نگرش او در مورد خاستگاه الاهی آن متون و آموزهها است. پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی به واکاوی ارتباطهای پیدا و پنهان میان «قرآن» و «دعای ندبه»، در جهت تبیین برجستهترین جلوههای تشابه محتوایی و لفظی آن دو پرداخته است. فرایند اجرایی پژوهش بر خوانش و استخراج ساختارمند مؤلّفههای «متن حاضر» (دعای ندبه) و «متن پنهان» (قرآن) بر مبنای معیارها و الگوهای مطالعات بینامتنی (از رویکردهای مهم در علم نشانهشناسی) استوار است و بر آن اساس، انواع روابط بینامتنی میان دعای ندبه و قرآن کریم، مانند بینامتنی ترکیبی، واژگانی، مضمونی و شخصیتهای قرآنی، با ذکرسه نمونه برای هر یک بررسی شده است. نتایج پژوهش گویای آن است که اهل بیت:، همواره بر آموزههای قرآنی (لفظ و محتوا) عنایت داشته و در دعای ندبه نیز امام معصوم علاوه بر الفاظ قرآن کریم، از محتوای آیات بهرههای فراوان بردهاند.
)