«حدیث ثقلین»، از احادیث بسیار مهم نبوی است که بیش از سی نفر از صحابه پیامبرص، شمار بسیاری از تابعین و عالمان اسلامی در قرن های مختلف، آن را روایت کرده‌اند. اهتمام پیامبر اکرمص به این حدیث تا حدی است که در مکان‌ها، زمان‌ها و مناسبت‌های مختلف آن را بیان کرده و با تاکید بسیار، آن را یادآور شده است. ایشان قرآن و عترت خویش را به عنوان دو میراث گرانبها در میان امت اسلامی باقی می‌گذارد. آن دو، تا قیامت هرگز از هم جدا نخواهند شد و هدایت مسلمانان در گرو تمسک به آن دو می‌باشد. مفاد روشن حدیث، عصمت و افضلیت عترت پیامبرص است؛ لذا جز بر اهل بیت عصمت و طهارت: قابل انطباق نخواهد بود. از طرفی، عصمت و افضلیت از شرایط اساسی امامت است. لذا حدیث ثقلین بر امامت اهل بیت عصمت و طهارت: دلالت می‌کند. مضافاً این که وجوب تمسک به آنان که مدلول دیگر حدیث است، دلیل دیگری بر امامت آنان است. از سوی دیگر، جدایی ناپذیری عترت از قرآن کریم و بالعکس، گویای آن است که زمین و زمان، هرگز از امامت اهل بیت عصمت و طهارت: خالی نخواهد بود. بدین جهت، این حدیث شریف از دلایل روشن بر وجود امام عصرعج می‌باشد.
)