مهدیپژوهان معاصر غربی، تحقیقاتی متمایزتر و خاصتر از پیشینیان خود در موضوع منجیگرایی اسلامی (مهدویت) ارائه کردهاند و این، به دلیل ارتباطات علمی گستردهتر، وجود منابع اصیلتر و تمرکز بیشتر ایشان بر موضوع بوده است. «تیموتی فرنیش» یکی از این مستشرقان است که با توجه به تخصص در تاریخ، فرقهها و عقاید اسلامی؛ به این موضوع پرداخته و در این زمینه کتاب و مقالات بسیاری نگاشته است؛ به طوری که دیدگاههای وی در محافل علمی و رسانهای غرب مورد استناد قرار میگیرد. بررسی دیدگاههای فرنیش در زمینه مهدویت، علاوه بر شناخت پیشفرضها، مستندات و نتیجهگیریهای او، زمینه نقد دیدگاههای وی و همفکرانش را فراهم میکند و به تبیین رویکرد محافل علمی غرب در دوره معاصر یاری میرساند. این نوشتار ابتدا مباحث مطرح شده از سوی فرنیش، بهویژه در زمینه مهدویت را دستهبندی و عنوان کرده و در این جهت، به ریشهیابی و ردیابی مبنای فکری وی پرداخته است. در ادامه، اشکالات روشی و محتوایی سخنان وی که به نتیجهگیریهای نادرست منجر گردیده؛ طرح شده است. ذکر مؤلفههای مثبت و منفی تحقیقات فرنیش و نیز راستیآزمایی و نقد آرای وی از دیگر مباحث طرح شده در این مقاله است. روش تحقیقی این نوشتار، کتابخانهای ـ نرمافزاری بوده و با نگاه توصیفی- تحلیلی نگاشته شده است.